De Braziliaanse stad Curitiba is bekend om zijn openbaar vervoersysteem. Het wordt wereldwijd gecopieerd. Maar deze metropool pakt ook het afval op een bijzondere manier aan.

Voormalig burgemeester Jaime Lerner werkte in de jaren '70 ingenieuze plannen uit, onder andere voorde leefbaarheid en de armoedebestrijding in de stad. Maar Curitiba groeide de afgelopen vijftig jaar van 150.000 tot 1,8 miljoen inwoners en de structuren van toen konden de groei niet bijhouden. Bovendien hechtten niet alle politieke partijen evenveel belang aan duurzaamheid.

Maar het huidige stadsbestuur heeft de draad opnieuw opgenomen. De recyclage van afval is daarvan een typisch voorbeeld. Ophaalwagens brengen een deel van het vuilnis van Curitiba naar een fabriek in Campo Magro. Daar wordt het gesorteerd en daarna per opbod verkocht aan de hoogst biedende. De opbrengsten van de verkoop van dit recyclagemateriaal gaan naar sociale projecten.

Daarnaast heb je de informele vuinisophalers, 'carrinheiros', uit de sloppenwijken. Zij verzamelen blikjes en papier om te verkopen aan tussenpersonen. Dit gebeurt niet altijd in ideale omstandigheden. De 'carrinheiros' nemen het vuilnis mee naar huis om te sorteren en vaak worden de kinderen hiervoor ingezet. De stad probeert deze families te omkaderen door centra te subsidiëren waar deze 'carrinheiros' het afval kunnen sorteren en verkopen. Ze krijgen er zowel administratieve als logistieke hulp. Zo combineert de stad sociale met milieuvoordelen.

In een rapport van de Verenigde Naties over duurzame infrastructuur in steden wordt het project uit Curitiba aangehaald als een model voor anderen.